واقعا نمیدونم از کجا و از چی باید شروع کنم.ولی آیا تا به حال از خودتان پرسیده اید: ما برای چه چیزی داریم میجنگیم؟ هدفمان چیست؟ قصد تغییر چه چیزی رو داریم؟
تا زمانی که این مردم خرافاتی و متحجر وجود دارند تغییر رژیم فقط گذر به یک دوران تاریک دیگر است.این مردم به یک انقلاب فرهنگی بیشتر نیازمندند تا به آزادی و حکومتی دموکراتیک.بدون هیچ تردیدی برای این افراد آزادی یعنی اینکه آزادنه بر سر خود و فرزندانشان چنین بلایی بیاورند و کسی هم مانعشان نشود! از خودم میپرسم : این مردم که ظاهرشان امروزی هست و ظاهرا با انواع تکنولوژی های روز هم آشنا هستند پس مشکلشان چیست؟
بله بزگترین مشکل این مردم فقر فرهنگی شدید هست.خیلی از مردمی که در کوچه و خیابان میبینیم همان امل ها و متحجرهای سابق هستند در لباس و ظاهری نوین.برای شما یک مثال ملموس میزنم: در راهپیمایی و تجمعات حکومتی زنانی رو مشاهده میکنیم که از منظر حکومت بدحجاب هستند ولی با این حال رسانه های حکومتی حضور این افراد رو به بهترین نحو پوشش رسانه ای میدن.بعضی از دوستان آزادی خواه بر این باورند که این ها دخترهای کرایه ای هستند! باید بگویم سخت در اشتباه هستند.این ها همان مردم متحجر و املی هستند که درباره ی آنها توضیح دادم.همان هایی که ظاهر خودشان و زندگیشان امروزی و مدرن هست ولی در بسیاری مواقع تحجر خودشان رو آشکار میکنند مثلا در مراسم عزاداری در ماه محرم گل بازی میکنند و خاک بر سر میمالند یا قمه میزنند و البته به این کارشان هم افتخار میکنند و آن را به حساب مکتبی بودن و عاشق بودن میگذارند!
در هر صورت هرگونه تلاش برای تغییر حکومت بدون فرهنگ سازی و آماده کردن جامعه برای پذیرفتن حکومتی دموکراتیک مسلما کار بیهوده ای خواهد بود.در زمان انقلاب سال 57 هم همین اتفاق افتاد.در آن زمان اکثریت مردم که جزو قشر سنتی محسوب میشدند آماده ی پذیرفتن حکومتی دموکراتیک رو نداشتند ولی با این وجود آن به اصطلاح روشنفکران اصرار بر انقلابی سریع داشتند و نتیجه هم همان شد که دیدم.حضرت آریا مهر برکنار شد و حضرت امام بر سرکار آمد و دیکاتوریی به مراتب وخیم تر و هولناک تر در ایران شکل گرفت و تا به امروز هم داریم تاوان اشتباه سال 57 رو پرداخت میکنیم.نتیجه اینکه در این زمان هم جامعه ی ایران آماده ی پذیرش یک حکومت دموکراتیک نیست و اصرار بر انقلاب سریع یعنی تکرار همان اشتباه سال 57. انقلابی فرهنگی خود به خود زمینه ی انقلاب در جهت تغییر رژیم رو نیز فراهم میکند پس پیش به سوی انقلابی فرهنگی.به امید اینکه در ایران دموکراتیک خردورزی و آگاهی جای خود را با جهل و تعصب و خرافه عوض کند.
تا زمانی که این مردم خرافاتی و متحجر وجود دارند تغییر رژیم فقط گذر به یک دوران تاریک دیگر است.این مردم به یک انقلاب فرهنگی بیشتر نیازمندند تا به آزادی و حکومتی دموکراتیک.بدون هیچ تردیدی برای این افراد آزادی یعنی اینکه آزادنه بر سر خود و فرزندانشان چنین بلایی بیاورند و کسی هم مانعشان نشود! از خودم میپرسم : این مردم که ظاهرشان امروزی هست و ظاهرا با انواع تکنولوژی های روز هم آشنا هستند پس مشکلشان چیست؟
بله بزگترین مشکل این مردم فقر فرهنگی شدید هست.خیلی از مردمی که در کوچه و خیابان میبینیم همان امل ها و متحجرهای سابق هستند در لباس و ظاهری نوین.برای شما یک مثال ملموس میزنم: در راهپیمایی و تجمعات حکومتی زنانی رو مشاهده میکنیم که از منظر حکومت بدحجاب هستند ولی با این حال رسانه های حکومتی حضور این افراد رو به بهترین نحو پوشش رسانه ای میدن.بعضی از دوستان آزادی خواه بر این باورند که این ها دخترهای کرایه ای هستند! باید بگویم سخت در اشتباه هستند.این ها همان مردم متحجر و املی هستند که درباره ی آنها توضیح دادم.همان هایی که ظاهر خودشان و زندگیشان امروزی و مدرن هست ولی در بسیاری مواقع تحجر خودشان رو آشکار میکنند مثلا در مراسم عزاداری در ماه محرم گل بازی میکنند و خاک بر سر میمالند یا قمه میزنند و البته به این کارشان هم افتخار میکنند و آن را به حساب مکتبی بودن و عاشق بودن میگذارند!
در هر صورت هرگونه تلاش برای تغییر حکومت بدون فرهنگ سازی و آماده کردن جامعه برای پذیرفتن حکومتی دموکراتیک مسلما کار بیهوده ای خواهد بود.در زمان انقلاب سال 57 هم همین اتفاق افتاد.در آن زمان اکثریت مردم که جزو قشر سنتی محسوب میشدند آماده ی پذیرفتن حکومتی دموکراتیک رو نداشتند ولی با این وجود آن به اصطلاح روشنفکران اصرار بر انقلابی سریع داشتند و نتیجه هم همان شد که دیدم.حضرت آریا مهر برکنار شد و حضرت امام بر سرکار آمد و دیکاتوریی به مراتب وخیم تر و هولناک تر در ایران شکل گرفت و تا به امروز هم داریم تاوان اشتباه سال 57 رو پرداخت میکنیم.نتیجه اینکه در این زمان هم جامعه ی ایران آماده ی پذیرش یک حکومت دموکراتیک نیست و اصرار بر انقلاب سریع یعنی تکرار همان اشتباه سال 57. انقلابی فرهنگی خود به خود زمینه ی انقلاب در جهت تغییر رژیم رو نیز فراهم میکند پس پیش به سوی انقلابی فرهنگی.به امید اینکه در ایران دموکراتیک خردورزی و آگاهی جای خود را با جهل و تعصب و خرافه عوض کند.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar