tisdag 27 december 2011

این گرگ سالهاست که با گله آشناست

سی و دو سال پیش که مردم ( دانا و نادان) به پای صندوقهای رای رفتند تا بین بد و بدترین یکی را انتخاب کنند ، هرگز تصور نمی کردند که روزی فرا می رسد که درب زندانهای رژیم صف ببندند و در انتظار باشند که هر لحظه بدن بی جان فرزندان بی گناهشان را به جرم حق طلبی ، در گورستانی بی نام و نشان تحویلشان بدهند.
نمی خواهم در این نوشتار خیلی به تاریخچه کثیف جمهوری اسلامی و پرونده سیاه این جنایتکاران تاریخ بشریت بپردازم . چرا که دیگرهمه ما طی این سالها به نوعی عزیزی را از دست داده ایم. عده ای جان فرزندان و عزیرانشان را در این راه داده اند ، مادرانی که بیست و سه سال است هر هفته به امید پیدا کردن نشانی از فرزندشان در بیابانهای خاوران سرگردانند . میلیونها ایرانی آب و خاکشان را رها کرده و آواره غربت شده اند. مردم داخل کشور هم که با مرگ تدریجی که ولایت فقیه برایشان مقدر کرده ،دست و پنجه نرم می کنند.
می خواهم درد دلی خودمانی کنم.با خودمان!
شاید شما هم مثل من ، طی این سی و دو سال ، هرگزبه این نکته انحرافی نیاندیشیده اید، که چگونه این ملایان گرگ صفت توانستند این دوران پر پیچ و خم را با همین گله به ظاهر کوچک خود ( که متشکل از بسیجیان ، سپاهیان ، خود فروختگان و ساده لوحان است ) به راحتی طی طریق کنند.
آری همین گله به ظاهر کوچک ، جمعیتی بالغ بر بیست ملیون نفر هستند که به خاطر منافع شخصی و تعهدشان به حکومت ، حاضرند اعضاء خانواده خود را به قتلگاه بفرستند. گر چه این گله به ظاهر کوچک ، متشکل از موجوداتی خود فروخته و بی تفکر است ولیکن اتحاد و گوش به فرمان آقا بودنشان زبان زد عام و خاص است . چیزی که در جمع پنجاه ملیونی ، اما پراکنده مخالفان رژیم قاصب ولی فقیه ( خودمان را می گویم ) هرگز نبوده و نیست.
ما مخالفان جمهوری اسلامی که سی و دو سال است در داخل و خارج کشور فریاد آزادی و رهایی سر می دهیم ، از ابتدا تا به امروز یک عنصر خیلی مهم را که همان اتحاد فکر و عمل است نداشته و نمی خواهیم که داشته باشیم. خوی دیکتاتوری ، جاه طلبی ، عقده ریاست و سرکوب هم نوعانمان همواره در وجودمان نهادینه شده و به قولی همواره به گرد محور خودمان می چرخیم.
به قول بزرگی ، هریک ازما ، یک شاه و یک شیخ قورت داده ایم!
رژیم بدنه خود را با نیروهای خود فروخته تازه نفس داخلی و خارجی تقویت می کند ، اما ما همان چند نفری که در دور و برمان هستند را، به دلایل مختلف ، از خود می رانیم و ایجاد تفرقه می کنیم.
رژیم با هر چه در توان دارد به سرکوب فعالان سیاسی و نیروهای جوان و مبارز در داخل و خارج می پردازد ، ما هم هموطنانمان را در داخل و خارج به عناوین مختلف سرکوب می کنیم و پتانسیل آزادی خواهی و ضد دیکتاتوری آنها را در نطفه خفه می کنیم به امید اینکه او هم روزی به یک دیکتاتور کوچک بدل شود و نیروهای جدید و بی تجربه را سرکوب کند.
رژیم با پول نفت و منابع ملی ایران که حق تمامی توده هاست به جنگ قدرتهای منطقه میرود به طوری که ابر قدرتهای جهان را هم رام کرده و خود را ابر قدرت خاورمیانه می داند ، در حالی که ما جیب یکدیگر را خالی می کنیم تا لحظه ای هر چند اندک را با آن خوش باشیم و از بی پولی و فقر همنوعمان لذت می بریم.
رژیم تظاهرات مردمی می گذارد و با تبلیغ و ساندیس و وعده کار مردم را به خیابان می کشد، ما با شرکت نکردن در تظاهرات های ضد رژیم با ایجاد نفاق و چند دستگی، آخرین امید ها به رهایی وطن که همانا آگاهی و قیام توده هاست را ضعیف تر و کمرنگ تر می کنیم.
رژیم خونخوار خامنه ای ، پس ازاینکه جنبشهای مردمی در سال 78 و 88 را با تمام قوا سرکوب کرد حالا به یاری اسد و حسن نصر الله و لیبی می رود ، در حالی که ما دستهای یاری هموطنان در داخل و خارج را با بی اعتنایی رد می کنیم و شاهد نابودی آنها هستیم.
رژیم جنایتکار ولایت فقیه چهره خود را پشت پرده دین و مذهب مخفی می کند و از طریق همین اعتقادات مذهبی هدایت مردم را به دست می گیرد و با ایجاد نفاق در بین فرقه های دینی و قومی ، توده ها را از پیشرفت در روند مبازرات سیاسی و ضد رژیم باز می دارد، ولی عده ای از ما در خارج کشور با تن دادن به وعده های مبلغان مذاهب دیگر، همان کلاهی را که اخوند ها می خواستند سرمان بگذارند خودمان دو دستی برسرمان می کشیم. غافل از اینکه خواسته یا نا خواسته تئوری کثیف جمهوری اسلامی را پیش می بریم که همانا تباهی پتانسیلهای فعال در پیچ و خمهای تعالیم دینی و پرداختن به مناسک ادیان جدید به منظور دور کردن نیروهای جوان از میدانهای مستعد مبارزاتی در خارج از کشور است .
آیا می دانید در پشت پرده این مناسک زیبای دینی که بلعکس دین اسلام ، با موسیقی و رقص و آواز همرا است ، دستان پلید همان وزارت اطلاعات و ایادی رژیم نهفته است . آیا از بودجه های نجومی که حکومت ولایت فقیه سالانه برای این فعالیتها در داخل و خارج کشور هزینه می کند بی خبرید؟ هرگز به فکرتان خطور نمی کند که چرا به محض ورود به این محافل از شما خواسته می شود تا از فعالیتها و گروههای سیاسی فاصله بگیرید!
براستی ما را چه می شود؟ وجدانهای خفته مان تا به کی در خواب نازند؟ این گرگ تا چند سال دیگر می خواهد به راحتی در میان این گله خسته و رنجور که هر روز بر زخمهای جان خسته اش افزوده می شود ، مغول وار بتازاند؟
شاید هم چشم یاری به دستان کشورهای غربی و نیروهای مثلا آزادی بخش ناتو دوخته ایم که بیایند و ما را نه فقط از چنگال آخوند ها برهانند بلکه همچون افغانستان ، عراق ، مصر و لیبی مابقی جان و مال و ناموسمان را به یغما ببرند!
آری ، هیچ کشور و دولتی به اندازه خودمان دلش برای ملت مظلوم و رنج کشیده مان نمی سوزد. لبخند این به ظاهر دوستان و حامیان خارجی ، فقط و فقط از روی طمع به آب و خاکمان است .
توده های مبارز و ستم دیده ایران چشمشان را به یاری دستان ایرانیان مبارز و آزادیخواه درداخل وخارج کشور دوخته که تنها راه رهایی را در اتحاد بین ایرانیان و مبارزه با جنایتکاران رژیم جمهوری اسلامی تا آخرین قطره خون پاکشان می جویند.
آری ، هموطن گوش کن!
این صدای ناله مادران عزاداری است که سالهاست داغ از دست دادن فرزندان دلبندشان را زنده می کنند. این فریاد اسیران در بندی است که عمر و جوانی خود را برای تحقق فریاد حق طلبانه توده ها در سیاهچالهای رژیم دوزخی ولایت فقیه سپری می کنند.
گوش کن ، این صدای دندانهای خامنه ای جلاد ، این ماده گرگ پیر و لاشخوران درگاهش است که سی و دوسال تاریخ و فرهنگ و تمدن ایرانیان را می جوند ، و ریشه کثیفشان را بر جای جای این مرزو بوم می گسترانند.
تا به کی بی تفاوتی ، تا کی بی اعتنایی.
جنایات سال 67 را براحتی فراموش کردیم . خاطرات جنایات هشت سال جنگ خانمان سوز را به تاریخ سپردیم. جنبش دانشجویی 78 را به سخره گرفتیم. قیام مردمی و جنبش خود جوش 88 را با رنگ سبز و قرمز و آبی بر باد دادیم. حالا هم که چشم به دستان بهار عربی دوخته ایم.
آیا ازهمزیستی با ملایان خسته نشده ایم. ایا وحشت شبانه روزی از زوزه این گرگان خونخوار آزارمان نمی دهد؟
آیا میل به مال اندوزی و قدرت کاذب نمی خواهد در میان ما خاموش شود تا بلکه روزی از پشت ابرهای غرور و جاه طلبیمان دستان هموطنان دربندمان را که تنها یاری ما را می جویند ببینیم.
بیاییم عینکهای خود پسندی را از چهره برداریم ، گامهای لرزانمان را در راه آزادی مستحکم کنیم و مشت بزرگی شویم بر دهان جلادان زمان و اشغالگران میهن پاکمان . چرا که هیچ عیبی بزرگتر از بی تفاوتی و بیهوده زیستن نیست.
ساعت ها را بگویید بخوابند بیهوده زیستن را نیاز به شمردن نیست.
منتظر نمان که پرنده ای بیاید و پروازت دهد. در پرنده شدن خویش بکوش . "دکتر علی شریعتی"

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar